ايمي پنم
Imipenem
موارد استفاده ايمي پنم
ايمي‌پنم جهت درمان عفونت‌هايي مثل عفونت‌هاي افراد مبتلا به نقص ايمني)همراه با نوتروپني)، عفونت‌هاي داخل شكمي، عفونت‌هاي استخوان و مفاصل، عفونت‌هاي پوست و بافت نرم، عفونت‌هاي مجاري ادراري و صفراوي، پنوموني(ذات‌الريه) اكتسابي بيمارستاني و سپتي سمي كاربرد دارد. همچنين ممكن است از آن در درمان گوناره آ و به عنوان پروفيلاكسي در عفونت‌هاي ناشي از جراحي استفاده شود.
مكانيسم اثر ايمي پنم
سيلاستاتين به عنوان مهار كننده آنزيم دهيدروپپتيدازI در كليه، باعث مهار متابوليسمك ليويايمي‌پنم و توليد متابوليت‌هاي نفروتوكسيك و غير فعال مي‌شود. اين دارو فاقد فعاليت آنتي‌باكتريال بوده و تاثيري بر اثرات آنتي‌باكتريال ايمي‌پنم ندارد.
.
عوارض جانبي ايمي پنم
اين دارو هميشه همراه با مهاركننده آنزيمي سيلاستاتين تجويز مي‌شود. عوارض جانبي ناشي از تركيب اين دو دارو همانند عوارض ناشي از ديگر بتالاكتام‌ها مي‌باشد. واكنش‌هاي افزايش حساسيت مثل راش‌هاي پوستي، كهير، ائوزينوفيلي، تب و ندرتاً آنافيلاكسي مي‌توانند رخ دهند. آثار گوارشي مثل حالت تهوع و استفراغ، اسهال، بي رنگ شدن دندان‌ها و زبان و تغيير در حس چشايي مي‌توانند ايجاد شوند. مواردي از افزايش در مقادير آنزيم‌هاي كبدي و اختلال در پارامترهاي خوني مشاهده شده است. پس از تزريق، واكنش‌هاي موضعي مثل درد و يا ترومبوفلبيت مي‌توانند رخ دهند. پس از مصرف دارو، تشنج نيز ممكن است رخ بدهد. مخصوصاً در بيماران داراي سابقه ضايعه سيستم عصبي مركزي و يا عملكرد ضعيف كليوي. اما گاهي هم در افرادي كه فاقد فاكتورهاي مستعد بوده‌اند و با دوزهاي توصيه شده تشنج رخ داده است. در كودكان تغيير رنگ در ادرار به سمت قرمز كه ضرري هم ندارد مشاهده شده است.
پيشگيري از عوارض جانبي: ايمي‌پنم -سيلاستاتين را نبايد در بيماراني كه به آن حساسيت دارند تجويز كرد و در مورد بيماران حساس به پني سيلين، سفالوسپورين‌ها و ديگر بتالاكتام‌ها به علت وجود احتمال بروز واكنش‌هاي افزايش حساسيت متقاطع، تجويز اين دارو بايد با احتياط صورت گيرد. در بيماران مبتلا به اختلالات كليوي بايد با احتياط تجويز شود و دوز تجويزي به طور متناسب كاهش يابد. در بيماران مبتلا به اختلالات سيستم عصبي مركزي مثل صرع مراقبت ويژه مورد نياز است.
تداخل دارويي ايمي پنم
در صورت مصرف همزمان اين دارو با گانسيكلووير، منجر به بروز بيماري صرع مي‌شود.
مقدار مصرف ايمي پنم
ايمي پنم به صورت انفوزيون داخل وريدي يا تزريق داخل عضلاني عميق مصرف مي‌شود. هنگام تجويز داخل وريدي، دوزهاي ۲۵۰ يا ۵۰۰ ميلي‌گرمي طي ۲۰ تا ۳۰ دقيقه به صورت انفوزيون داده مي‌شود و دوزهاي ۷۵۰ ميلي‌گرمي تا يك گرمي طي ۴۰ تا ۶۰ دقيقه انفوزيون مي‌شود. دوز معمول داخل وريدي در بالغين و در كودكان بالاي ۴۰ كيلوگرم يك تا دو گرم در روز در چند نوبت و هر ۶ تا ۸ ساعت ايت كه به شدت عفونت بستگي دارد و در عفونت‌هاي تهديد كننده، دوزهايي تا حداكثر ۴ گرم تجويز مي‌شود.
در مورد كودكان ۳ ماهه و يا بزرگتر و با وزن كمتر از ۴۰ كيلوگرم هر ۶ ساعت دوز ۱۵ تا ۲۰ ميلي گرم به صورت انفوزيون داخل وريدي تجويز مي‌شود و دوز كلي روزانه نبايد از ۲ گرم تجاوز كند. در كودكان مبتلا به عفونت متوسطدوزهاي بالاتري تا حد ۴ گرم در روز داده مي‌شود و در كودكان بزرگتر و مبتلا به سيستيك فيبروزيز دوزهايي تا حد۹۰ ميلي‌گرم به صورت روزانه داده مي‌شود. در مورد نوزادان كمتر از ۳ ماه دوزهاي زير تجويز مي شود: از ۴ هفته تا ۳ ماه ۲۵ ميلي‌گرم هر ۶ ساعت، از يك تا ۴ هفته۲۵ ميلي‌گرم هر ۸ساعت و زير يك هفتگي ۲۵ ميلي‌گرم هر ۱۲ ساعت تجويز مي‌شود.
جهت پروفيلاكسي عفونت‌هاي جراحي، ايمي‌پنم با دوز يك گرم به صورت داخل وريدي در زمان ايجاد بيهوشي داده مي‌شود كه با يك گرم ديگر از اين دارو در ۳ ساعت بعد پيگيري مي‌شود و دوزهاي اضافي ۵۰۰ ميلي‌گرمي ۸ و ۱۶ ساعت بعد در صورت لزوم به كار مي‌روند. در بالغين مبتلا به عفونت‌هاي ملايم تا متوسط ايمي‌پنم در دوزهاي ۵۰۰ يا ۷۵۰ ميلي‌گرمي هر ۱۲ ساعت به صورت داخل عضلاني تجويز مي‌شود.
ايمي پنم
Imipenem
موارد استفاده ايمي پنم
ايمي‌پنم جهت درمان عفونت‌هايي مثل عفونت‌هاي افراد مبتلا به نقص ايمني)همراه با نوتروپني)، عفونت‌هاي داخل شكمي، عفونت‌هاي استخوان و مفاصل، عفونت‌هاي پوست و بافت نرم، عفونت‌هاي مجاري ادراري و صفراوي، پنوموني(ذات‌الريه) اكتسابي بيمارستاني و سپتي سمي كاربرد دارد. همچنين ممكن است از آن در درمان گوناره آ و به عنوان پروفيلاكسي در عفونت‌هاي ناشي از جراحي استفاده شود.
مكانيسم اثر ايمي پنم
سيلاستاتين به عنوان مهار كننده آنزيم دهيدروپپتيدازI در كليه، باعث مهار متابوليسمك ليويايمي‌پنم و توليد متابوليت‌هاي نفروتوكسيك و غير فعال مي‌شود. اين دارو فاقد فعاليت آنتي‌باكتريال بوده و تاثيري بر اثرات آنتي‌باكتريال ايمي‌پنم ندارد.
.
عوارض جانبي ايمي پنم
اين دارو هميشه همراه با مهاركننده آنزيمي سيلاستاتين تجويز مي‌شود. عوارض جانبي ناشي از تركيب اين دو دارو همانند عوارض ناشي از ديگر بتالاكتام‌ها مي‌باشد. واكنش‌هاي افزايش حساسيت مثل راش‌هاي پوستي، كهير، ائوزينوفيلي، تب و ندرتاً آنافيلاكسي مي‌توانند رخ دهند. آثار گوارشي مثل حالت تهوع و استفراغ، اسهال، بي رنگ شدن دندان‌ها و زبان و تغيير در حس چشايي مي‌توانند ايجاد شوند. مواردي از افزايش در مقادير آنزيم‌هاي كبدي و اختلال در پارامترهاي خوني مشاهده شده است. پس از تزريق، واكنش‌هاي موضعي مثل درد و يا ترومبوفلبيت مي‌توانند رخ دهند. پس از مصرف دارو، تشنج نيز ممكن است رخ بدهد. مخصوصاً در بيماران داراي سابقه ضايعه سيستم عصبي مركزي و يا عملكرد ضعيف كليوي. اما گاهي هم در افرادي كه فاقد فاكتورهاي مستعد بوده‌اند و با دوزهاي توصيه شده تشنج رخ داده است. در كودكان تغيير رنگ در ادرار به سمت قرمز كه ضرري هم ندارد مشاهده شده است.
پيشگيري از عوارض جانبي: ايمي‌پنم -سيلاستاتين را نبايد در بيماراني كه به آن حساسيت دارند تجويز كرد و در مورد بيماران حساس به پني سيلين، سفالوسپورين‌ها و ديگر بتالاكتام‌ها به علت وجود احتمال بروز واكنش‌هاي افزايش حساسيت متقاطع، تجويز اين دارو بايد با احتياط صورت گيرد. در بيماران مبتلا به اختلالات كليوي بايد با احتياط تجويز شود و دوز تجويزي به طور متناسب كاهش يابد. در بيماران مبتلا به اختلالات سيستم عصبي مركزي مثل صرع مراقبت ويژه مورد نياز است.
تداخل دارويي ايمي پنم
در صورت مصرف همزمان اين دارو با گانسيكلووير، منجر به بروز بيماري صرع مي‌شود.
مقدار مصرف ايمي پنم
ايمي پنم به صورت انفوزيون داخل وريدي يا تزريق داخل عضلاني عميق مصرف مي‌شود. هنگام تجويز داخل وريدي، دوزهاي ۲۵۰ يا ۵۰۰ ميلي‌گرمي طي ۲۰ تا ۳۰ دقيقه به صورت انفوزيون داده مي‌شود و دوزهاي ۷۵۰ ميلي‌گرمي تا يك گرمي طي ۴۰ تا ۶۰ دقيقه انفوزيون مي‌شود. دوز معمول داخل وريدي در بالغين و در كودكان بالاي ۴۰ كيلوگرم يك تا دو گرم در روز در چند نوبت و هر ۶ تا ۸ ساعت ايت كه به شدت عفونت بستگي دارد و در عفونت‌هاي تهديد كننده، دوزهايي تا حداكثر ۴ گرم تجويز مي‌شود.
در مورد كودكان ۳ ماهه و يا بزرگتر و با وزن كمتر از ۴۰ كيلوگرم هر ۶ ساعت دوز ۱۵ تا ۲۰ ميلي گرم به صورت انفوزيون داخل وريدي تجويز مي‌شود و دوز كلي روزانه نبايد از ۲ گرم تجاوز كند. در كودكان مبتلا به عفونت متوسطدوزهاي بالاتري تا حد ۴ گرم در روز داده مي‌شود و در كودكان بزرگتر و مبتلا به سيستيك فيبروزيز دوزهايي تا حد۹۰ ميلي‌گرم به صورت روزانه داده مي‌شود. در مورد نوزادان كمتر از ۳ ماه دوزهاي زير تجويز مي شود: از ۴ هفته تا ۳ ماه ۲۵ ميلي‌گرم هر ۶ ساعت، از يك تا ۴ هفته۲۵ ميلي‌گرم هر ۸ساعت و زير يك هفتگي ۲۵ ميلي‌گرم هر ۱۲ ساعت تجويز مي‌شود.
جهت پروفيلاكسي عفونت‌هاي جراحي، ايمي‌پنم با دوز يك گرم به صورت داخل وريدي در زمان ايجاد بيهوشي داده مي‌شود كه با يك گرم ديگر از اين دارو در ۳ ساعت بعد پيگيري مي‌شود و دوزهاي اضافي ۵۰۰ ميلي‌گرمي ۸ و ۱۶ ساعت بعد در صورت لزوم به كار مي‌روند. در بالغين مبتلا به عفونت‌هاي ملايم تا متوسط ايمي‌پنم در دوزهاي ۵۰۰ يا ۷۵۰ ميلي‌گرمي هر ۱۲ ساعت به صورت داخل عضلاني تجويز مي‌شود.
دارو ايبوپروفن