سلامت و سبك زندگي

موارد استفاده هيدروكورتيزون

هيدروكورتيزون در درمان علامتي اختلالات ناشي از آلرژي و يا التهابي پوست نظير اگزما، درماتيت‌ها، زخم قنداق بچه و نيش حشرات به كار مي‌رود.

مكانيسم اثر هيدروكورتيزون

اين دارو با عبور از غشاء سلولي به گيرنده‌هاي اختصاصي خود در سيتوپلاسم متصل شده و كمپلكس دارو-گيرنده وارد هسته سلولي مي‌شود. اين كمپلكس با اتصال به نواحي خاصي از DNA موجب تحريك روند رونويسي mRNA و به دنبال آن ساخت آنزيم‌هاي مهاري مي‌شود كه گمان مي‌رود مسئول ايجاد اثرات مهاري ضد التهابي مي‌باشند.

فارماكوكينتيك هيدروكورتيزون

متابوليسم اين دارو عمدتاً در خود پوست صورت مي‌گيرد. به دنبال جذب سيستميك، در كبد نيز متابوليزه مي‌شود. نيمه عمر هيدروكورتيزون آزاد حدود ۲ ساعت مي‌باشد.

موارد منع مصرف هيدروكورتيزون

در ضايعات پوستي درمان نشده باكتريايي، قارچي يا ويروسي، بيماري روزاسه و التهاب پوستي، حالات التهابي زخم‌دار يا خارش‌دار نبايد مصرف شود. تجويز اين دارو براي درمان آكنه ولگاريس توصيه نمي‌شود (به خصوص كورتيكواستروئيدهاي قوي منع مصرف دارند) كورتيكوستروئيدهاي قوي در كودكان زير يك سال منع مصرف دارند.

هشدارها هيدروكورتيزون

در اختلالات التهابي پوست شيرخواران از قبيل التهاب ناشي از ادرار سوختگي احتياط فراوان نموده و بيش از ۷-۵ روز مصرف نشود. از مصرف طولاني مدت فرآورده روي پوست اجتناب شود.

عوارض جانبي هيدروكورتيزون

در صورت جذب سيستميك هيدروكورتيزون احتمال بروز عوارضي نظير سندرم كوشينگ، افزايش قند خون، وجود قند در ادرار و در صورت مصرف دراز مدت تضعيف محور هيپوتالاموس-هيپوفيز-فوق كليه وجود دارد.
بروز عوارض جانبي موضعي مانند تشديد عفونت‌هاي درمان نشده، نازك شدن پوست، درماتيت تماسي، اختلالات التهابي در ناحيه صورت به ويژه در خانم‌ها و آكنه در محل كاربرد فرآورده نيز گزارش شده است.

نكات قابل توصيه هيدروكورتيزون

۱- از مصرف خودسرانه اين دارو خودداري شود.
۲- از به كار بردن پوشش و يا پانسمان روي ناحيه تحت درمان با هيدروكورتيزون خودداري شود.
۳- از تماس دارو با چشمها اجتناب شود.
۴- در صورتي كه با گذشت دو هفته عارضه‌اي كه براي آن هيدروكورتيزون تجويز شده، بهبود پيدا نكرد و يا بدتر شد، به پزشك مراجعه شود.
۵- قبل از شيردهي از استعمال اين دارو روي بافت پستان خودداري شود.

مقدار مصرف هيدروكورتيزون

در بزرگسالان از كرم يا پماد ۱% ، ۱ تا ۳ بار در روز و در كودكان بالاي ۲ سال ۱ تا ۲ بار در روز استفاده مي‌شود. ميزان مصرف اين دارو در كودكان زير ۲ سال تاكنون مشخص نشده است.

اشكال دارويي هيدروكورتيزون

Topical Cream: ۱%
Topical Ointment: ۱%

موارد استفاده بيزاكوديل

بيزاكوديل به عنوان يك مسهل محرك براي درمان كوتاه مدت يبوست و تخليه ركتوم و كولون قبل از انجام آزمون ها يا جراحي كولون مصرف مي‌شود.

مكانيسم اثر بيزاكوديل

اين دارو با اثرگذاري مستقيم بر روي عضلات صاف روده باعث افزايش حركات پريستالتيك روده مي‌شود.

فارماكوكينتيك بيزاكوديل

اثر اين دارو پس از ۸-۶ ساعت شروع مي‌شود.

موارد منع مصرف بيزاكوديل

در صورت وجود آپانديسيت يا نشانه‌هاي آن يا خونريزي مقعد و نيز انسداد روده با علت نامشخص نبايد از بيزاكوديل استفاده شود. اين دارو در صورت كولوستوني يا ايلنوستومي نيز نبايد مصرف شود.

هشدارها بيزاكوديل

استفاده از اين دارو در كودكان با سن كمتر از ۶ سال بايد با دستور پزشك صورت گيرد.

عوارض جانبي بيزاكوديل

از عوارض احتمالي اين دارو مي توان به آروغ زدن، كرامپ، اسهال، تهوع و تحريك پوستي در اطراف مقعد اشاره كرد.

تداخل دارويي بيزاكوديل

مصرف بيش از حد اين دارو باعث دفع املاح پتاسيم مي‌شود و اثر داروهاي مدر در كاهش غلظت سرمي پتاسيم را كاهش مي‌دهد.
مصرف همزمان داروهاي ضد اسيد و شير با قرص‌هاي بيزاكوديل ممكن است باعث حل شدن سريع روكش قرص ها و درنتيجه بروز تحريك معده يا دوازدهه شود.

نكات قابل توصيه بيزاكوديل

۱. از جويدن يا خرد كردن قرص‌هاي بيزاكوديل يا از مصرف آن با داروهاي ضد اسيد خودداري شود.
۲. در صورت وجود آپانديسيت و تا دو ساعت بعد از مصرف ساير داروها از مصرف اين داروها خودداري شود.
۳. مصرف طولاني مدت اين دارو ممكن است باعث وابسته شدن كار روده به آن شود.
۴. احتمال بروز بثورات جلدي و كرامپ به خصوص در صورت مصرف با معده خالي وجود دارد.

اشكال دارويي بيزاكوديل

Entric Coated Tablet : ۵ mg
Suppository : ۱۰ mg
Pediatric Suppository :۵ mg

موارد استفاده ديفنوكسيلات

تركيب ديفنوكسيلات و آتروپين به صورت كمكي در درمان اسهال هاي مزمن و حاد و همچنين كوليت زخمي خفيف و مزمن مصرف مي شود.

مكانيسم اثر ديفنوكسيلات

ديفنوكسيلات احتمالاً به صورت موضعي و مركزي باعث مهار حركات دودي روده مي شود. آتروپين كه عمدتاً به دليل جلوگيري از سوءاستفاده دارويي به اين فرآورده اضافه مي شود، داراي خاصيت ضد موسكاريني مي باشد.

فارماكوكينتيك ديفنوكسيلات

متابوليسم ديفنوكسيلات كبدي است و متابوليت اصلي دارو نيز اثري مشابه خود دارو دارد. نيمه عمر ديفنوكسيلات ۲.۵ ساعت و نيمه عمر متابوليت آن در حدود ۱۲ ساعت است. زمان لازم براي شروع اثر يك ساعت و مدت اثر آن ۴-۳ ساعت مي باشد. دفع دارو از طريق مدفوع و كليه است.

موارد منع مصرف ديفنوكسيلات

در اسهال شديد ناشي از كوليت اولسراتيو يا ناشي از كوليت پسودو ممبران نبايد مصرف شود.

هشدارها ديفنوكسيلات

۱. كودكان و بيماران سالخورده، به ضعف تنفسي ناشي از ديفنوكسيلات حساس تر هستند.
۲. در افراد مبتلا به دهيدراتاسيون و مبتلا به اسهال ناشي از ميكروارگانيسم ها با احتياط فراوان مصرف شود.

عوارض جانبي ديفنوكسيلات

عوارض آن معمولاً كم و شامل تاري ديد، مشكل در دفع ادرار، خشكي پوست و دهان يا تب مي باشد.

تداخل دارويي ديفنوكسيلات

مصرف همزمان ديفنوكسيلات با ساير داروهاي اعتيادآور و مضعف CNS خطر اعتياد را افزايش مي دهد. مصرف همزمان اين دارو با داروهاي پائين آورنده فشارخون با اثر تضعيف CNS مي تواند اثر مضعف CNS ديفنوكسيلات را افزايش دهد. اثر ضدموسكاريني آمانتادين، هالوپريدول، فنوتيازين ها و پروكائين آميد ممكن است اثرات آتروپين موجود در اين فرآورده را افزايش دهد. مصرف همزمان با داروهاي مهاركننده مونوآمينواكسيداز (MAO) ممكن است منجر به بروز ناگهاني بحران پرفشاري خون شود.

نكات قابل توصيه ديفنوكسيلات

۱. در صورت بروز تحريك معده همراه غذا مصرف شود.
۲. در صورت مصرف طولاني مدت، احتمال وابستگي به دارو وجود دارد. مصرف طولاني مدت اين دارو، فقط در صورت بهبود علايم باليني بيماري و زير نظر پزشك بايد صورت گيرد.
۳. به دليل بروز خواب آلودگي يا سرگيجه از انجام كارهايي كه نيازمند دقت هستند از جمله رانندگي، خودداري شود.

اشكال دارويي ديفنوكسيلات

Tablet: Diphenoxylate HCL ۲.۵ mg + Atropine Sulfate ۰.۰۲۵ mg

موارد استفاده مترونيدازول

مترونيدازول دارويي آنتي بيوتيك است كه در درمان عفونت هاي بي‌هوازي (از جمله عفونت‌هاي دندان( ريشه كني هليكوباكترپيلوري و عفونت‌هاي تك ياخته‌اي كاربرد دارد. اين دارو در درمان واژينوز باكتريايي ناشي از هموفيلوس يا گاردنلا يا كورينه باكتريوم، واژينيت غير اختصاصي و واژينوز بي‌هوازي به كار مي‌رود.

مكانيسم اثر مترونيدازول

مترونيدازول ، پس از جذب توسط ميكروارگانيسم‌ها احيا و به يك تركيب سمي تبديل مي‌شود. كه با پيوستن به DNA باعث توقف ساخت آن و مرگ سلول مي‌شود.

فارماكوكينتيك مترونيدازول

مترونيدازول از طريق خوراكي به خوبي جذب شده و در اغلب مايعات و ترشحات بدن منتشر مي‌شود. غلظت سرمي داروي مترونيدازول ۲-۱ ساعت پس از مصرف خوراكي به اوج خود مي‌رسد. نيمه عمر اين قرص در بزرگسالان ۱۲-۶ ساعت است كه در صورت وجود مشكل كبدي به ۲۹-۱۰ ساعت افزايش مي‌يابد. دفع مترونيدازول عمدتاً كليوي است و تا ۱۵ درصد ممكن است از طريق مدفوع دفع شود. ۲۰% از دارو بعد از مصرف واژينال به صورت سيستميك جذب مي‌شود.

موارد منع مصرف مترونيدازول

مصرف اين دارو در سه ماهه اول بارداري اكيدا ممنوع است و جزء گروه X طبقه بندي مي‌شود زيرا ممكن است باعث مرگ يا نقص عضو جنين شود.

هشدارها مترونيدازول

در صورت وجود مشكل كبدي و آناسفالوپاتي كبدي، مصرف اين دارو بايد با احتياط فراوان صورت گيرد.

عوارض جانبي مترونيدازول

تهوع، استفراغ، طعم بد دهان، زبري زبان، اختلالات گوارشي، بثورات جلدي، كهير، آنژيوادم، به ندرت خواب آلودگي، سردرد، سرگيجه، آتاكسي، تيره شدن ادرار،خارش، درد هنگام آميزش و ترشحات غليظ سفيد رنگ از عوارض جانبي دارو هستند.

تداخل دارويي مترونيدازول

اثر وارفارين در صورت مصرف همزمان با اين دارو ممكن است افزايش يابد. مترونيدازولمتابوليسم فني‌توئين را مهار مي‌كند و غلظت پلاسمايي اين دارو را افزايش مي‌دهد. فنوباربيتال، متابوليسم مترونيدازول را افزايش و غلظت پلاسمايي آن را كاهش مي‌دهد. مترونيدازول متابوليسم فلوئورواوراسيل را مهار مي‌كند و احتمال مسموميت با لتيم با مصرف همزمان مترونيدازول گزارش شده است. واكنش شبه دي‌سولفيرام با مصرف همزمان مترونيدازول و فراورده‌هاي حاوي الكل ممكن است بروز كند.

نكات قابل توصيه مترونيدازول

در زمان مصرف به اين موارد دقت كنيد:

۱- پيگيري وضعيت باليني و آزمايشگاهي بيمار در صورتي كه طول درمان از ۱۰ روز تجاوز كند، توصيه مي‌شود.
۲- در صورت بروز تحريك گوارشي، مترونيدازول را مي‌توان با غذا مصرف كرد.
۳- مترونيدازول تزريقي فقط بايد به صورت انفوزيون آهسته وريدي مصرف شود. كه در اين صورت انفوزيون محلول‌ها يا سرم‌هاي ديگر بايد قطع شود.
۴- شستن دست‌ها قبل و بعد از استعمال، توصيه مي‌شود. همچنين رعايت اصول بهداشتي براي جلوگيري از بروز مجدد عفونت ضروري است.
۵- در صورت بروز حساسيت يا تحريك، مصرف بايد قطع شود.
۶- در صورت مصرف شكل واژينال مترونيدازول در درمان تريكوموناز، استفاده از كاندوم به منظور پيشگيري از بروز مجدد عفونت ضروري است. ممكن است به طور همزمان مردان نيز به مصرف اين دارو نياز داشته باشند.
۷- در صورت بروز سرگيجه يا منگي با مصرف اين دارو بايد احتياط نمود.
۸- در طول مصرف مترونيدازول واژينال، به منظور پيشگيري از عفونت متقاطع، عفونت مجدد يا رقيق شدن دوز دارو، بايد از مقاربت جنسي خودداري نمود.

مقدار مصرف مترونيدازول

خوراكي:
بزرگسالان : مترونيدازول به عنوان ضد باكتري سيستميك در عفونت‌هاي بي‌هوازي مقدار۷/۵ mg/kg حداكثر تا يك گرم هر ۶ ساعت به مدت ۷ روز يا بيشتر مصرف مي شود.در التهاب روده، ۵۰۰ ميلي‌گرم چهار بار در روز، در كوليت ناشي از آنتي‌بيوتيك ۵۰۰ ميلي‌گرم ۴-۳ بار در روز، در گاستريت و زخم دوازدهه ناشي ازهليكوباكترپيوري به عنوان درمان كمكي ۵۰۰ ميلي‌گرم ۳ بار در روز به همراه ساير آنتي‌بيوتيك‌هاي خوراكي و درمان واژينوز باكتريايي، ۵۰۰ ميلي‌گرم ۲ بار در روز براي ۷ روز مصرف مي‌شود. به عنوان ضد تك ياخته در آميبياز ۷۵۰– ۵۰۰ ميلي‌گرم ۳ بار در روز براي ۱۰-۷ روز، در بالانتيديوز ۷۵۰ ميلي‌گرم ۳بار در روز براي ۵ يا ۶ روز، در ژياردياز ۲ گرم يك بار در براي ۳ روز يا۲۵۰ ميلي‌گرم ۳ بار در روز به مدت ۷-۵ روز و در درمان تريكوموناز ۲ گرم به صورت مقدار واحد، يك گرم ۲بار در روز به مدت يك روز يا ۲۵۰ ميلي‌گرم ۳ بار در روز به مدت ۷ روز مصرف مي‌شود.
كودكان : مترونيدازول به عنوان ضد باكتري در عفونت‌هاي بي‌هوازي۷/۵mg/kg هر ۶ ساعت ياmg/kg ۱۰ هر ۸ ساعت مصرف مي‌شود. به عنوان ضد تك ياخته در درمان آميبياز ۱۱/۶-۱۶/۷mg/kg ، سه بار در روز به مدت ۱۰ روز ، در بالانتيديوز۱۱/۶-۱۶/۷ mg/kg سه بار در روز به مدت ۵ روز، در ژياردياز ۵mg/kg سه بار در روز به مدت ۷-۵ روز و در درمان تريكوموناز ۵g/kg سه بار در روز به مدت۷ روز مصرف مي‌شود.

تزريقي:

بزرگسالان : مترونيدازول به عنوان ضد باكتري سيستميك در عفونت‌هاي بي‌هوازي ابتدا۱۵mg/kg و سپس ۷/۵mg/kg تا حداكثر يك گرم، هر ۶ ساعت به مدت ۷ روز يا بيشتر انفوزيون وريدي مي‌شود. براي پيشگيري از عفونت در اعمال جراحي،۱۵mg/kg يك ساعت قبل از شروع جراحي وmg/kg ۷۶/۵ و ۱۲ ساعت پس از مقدار اوليه، انفوزيون وريدي مي‌شود، به عنوان ضد تك ياخته در درمان آميبياز۷۵۰-۵۰۰ ميلي‌گرم هر ۸ ساعت به مدت ۱۰-۵ روز انفوزيون وريدي مي‌شود.
كودكان : مترونيدازول به عنوان ضد باكتري سيستميك در عفونت‌هاي بي‌هوازي، درنوزادان نورس، ۱۵mg/kg يه عنوان مقدار اوليه و سپس۷/۵ mg/kg در هر ۱۲ساعت، ۴۸ ساعت پس از مقدار اوليه، انفوزيون وريدي مي‌شود. در نوزادان كامل،۱/۵mg/kg به عنوان مقدار اوليه و سپسmg/kg۷/۵ هر ۱۲ ساعت، ۲۴ ساعت پس از مقدار اوليه انفوزيون وريدي مي‌شود. در نوزادان با سن ۷ روز و بزرگتر، مقدار ۱۵mg/kg يه عنوان مقدار شروع و سپس۷/۵ mg/kg هر ۶ ساعت ازراه انفوزيون وريدي مصرف مي‌شود.
واژينال: در واژينوز باكتريايي يا تريكوموناز، ۵۰۰mg هر شب به مدت ۱۰ يا ۱۲ روز متوالي از راه واژينال مصرف مي‌شود

اشكال دارويي مترونيدازول

Infusion : metronidazole ۵۰۰mg/۱۰۰ml
Tablet : metronidazole ۲۵۰ mg
Oral Suspension : ۱۲۵mg/۵ ml ( as Benzoate )
Vaginal Tablet : ۵۰۰mg
Vaginal Gel : ۰.۷۵%
Ointment

موارد استفاده آزيترومايسين

آزيترومايسين در درمان عفونت‌هاي مجاري تنفسي، التهاب گوش مياني، عفونت‌هاي پوست و بافت‌هاي نرم، عفونت‌هاي تناسلي و التهاب پيشابراه مصرف مي‌شود

فارماكوكينتيك آزيترومايسين

فراهمي زيستي اين دارو به صورت خوراكي حدود ۴۰ درصد است. جذب دارو همراه با غذا به شكل كپسول (نه قرص) كاهش مي‌يابد. اوج غلظت سرمي دارو از زمان مصرف تا ۲ ساعت بعد از آن حاصل مي‌شود. اين دارو به طور گسترده در بافت‌ها منتشر مي‌شود به طوري كه غلظت آن در بافت‌ها بيش از پلاسما خواهد بود. اين دارو به مقدار كم در كبد متابوليزه مي‌شود و بقيه آن به صورت تغيير نيافته عمدتاً از طريق صفرا دفع مي‌شود.

موارد منع مصرف آزيترومايسين

در صورت وجود نارسايي كبد، اين دارو نبايد مصرف شود.

هشدارها آزيترومايسين

در صورت ابتلاي بيمار به نارسايي كبدي يا كليوي، تاكيكاردي بطني و پورفيري، اين دارو بايد با احتياط فراوان مصرف شود.

عوارض جانبي آزيترومايسين

تهوع، استفراغ، احساس ناراحتي در شكم، اسهال، كهير، بثورات جلدي و ساير واكنش‌هاي آلرژيك، آزيترومايسين كاهش برگشت پذير قدرت شنوايي در صورت مصرف مقادير زياد دارو، يرقان انسدادي و مشكلات قلبي از عوارض مصرف اين دارو هستند.

تداخل دارويي آزيترومايسين

اين دارو نيز مانند اريترومايسين با تعدادي از داروها تداخل دارد

نكات قابل توصيه آزيترومايسين

بهتر است اين دارو ( به ويژه كپسول آن ) با معده خالي مصرف شود ولي در صورت بروز تحريك گوارشي مي‌توان دارو را با غذا نيز مصرف كرد

مقدار مصرف آزيترومايسين

بزرگسالان: آزيترومايسين به طور معمول به مقدار ۵۰۰ ميلي‌گرم يك بار در روز به مدت ۳ روز مصرف مي‌شود. در درمان عفونت‌هاي تناسلي كلاميديايي و عفونت مجاري ادراري غير گونوكوكي، يك گرم به صورت تك دوز مصرف مي‌شود.
كودكان : براي كودكان با سن بيش از ۶ ماه ۱۰mg/kg يك بار در روز به مدت ۳ روز يا براساس وزن كودك به ترتيب زير مصرف مي شود: براي وزن ۱۵ تا ۲۰ كيلوگرم: مقدار ۲۰۰ ميلي‌گرم، براي وزن ۲۶ تا ۳۵ كيلوگرم: مقدار ۳۰۰ ميلي‌گرم، براي وزن ۳۶ تا ۴۵ كيلوگرم: مقدار ۴۰۰ ميلي‌گرم ( اين مقادير يك بار در روز به مدت ۳ روز مصرف مي‌شوند).

اشكال دارويي آزيترومايسين

Film Coated Tablet : ۲۰۰ mg
Film Coated Tablet : ۴۰۰ mg ( as Ethylsuccinate)
For Suspension : ۲۰۰ mg/ ۵ ml ( as Ethylsuccinate)
For Injection : ۱ g ( as lactobionate)

موارد استفاده متفورمين

متفورمين در درمان افراد مبتلا به ديابت غير وابسته به انسولين كه به رژيم غذايي پاسخ نداده‌اند و همچنين در بيماراني كه دچار اضافه وزن هستند، به كار مي‌رود.

مكانيسم اثر متفورمين

متفورمين از طريق كاهش گلوكونئوژنز و افزايش مصرف محيطي گلوكز اثر مي‌كند. از آنجا كه تنها در حضور انسولين آندوژن اثر دارد، دارو تنها در افرادي مؤثر است كه بخشي از سلول‌هاي پانكراس آن‌ها سالم باشد. تصور مي‌شود كه متفورين تعداد و يا قدرت اتصال انسولين به گيرنده‌هاي غشاء سلول، به ويژه گيرنده‌هاي محيطي را افزايش مي‌دهد.

فارماكوكينتيك متفورمين

فراهميزيستي دارو ۶۰-۵۰ درصد است ولي غذا، سرعت و ميزان جذب دارو را كاهش مي‌دهد. نيمه عمر دارو ۲/۶ ساعت است و به صورت تغيير نيافته از طريق كليه‌ها دفع مي‌شود.

موارد منع مصرف متفورمين

دارو در مواردي مانند بيماري‌هاي كبدي و كليوي، بيماري‌هاي قلبي، استعداد ابتلا به اسيدوز لاكتيك، عفونت شديد، سوختگي شديد، جراحي، تروما، دهيدراتاسيون، اغماي ديابتي و كتواسيدوز نبايد مصرف شود.

هشدارها متفورمين

۱- در افراد مسن به دليل احتمال وجود بيماري‌هاي عروق محيطي و يا اختلال عملكرد كليوي، دارو بايد با احتياط مصرف شود.
۲- در شرايطي مانند اسهال، استفراغ، فلج معده، انسداد روده و ديگر شرايطي كه جذب غذا را به تأخير مي‌اندازد، ‌ممكن است تغيير مقدار مصرف دارو لازم بوده و يا انسولين جايگزين آن شود.
۳- در پركاري يا كم كاري تيروئيد تنظيم مقدار مصرف دارو لازم است.

عوارض جانبي متفورمين

مهم‌ترين عوارض جانبي ناشي از متفورين بي‌اشتهايي، تهوع، استفراغ، اسهال(معمولاً زودگذر)، اسيد لاكتيك( قطع درمان لازم مي‎باشد) و كاهش جذب ويتامينB۱۲ مي‌باشند.

تداخل دارويي متفورمين

سايمتيدين، آميلورايد، بلوك كننده‌هاي كانال كلسيم، ديگوكسين، مرفين، پروكائين آميد، كينين، راينتيدين، تريامترن، تري متوپريم و وانكومايسين كه توسط انتقال توبولار كليوي دفع مي‌شوند، ‌غلظت پلاسمايي مت فورمين را افزايش داده و با كليرانس كليوي آن تداخل مي‌كنند.

نكات قابل توصيه متفورمين

۱- مصرف متفورمين بايد به مدت ۲ روز قبل از جراحي يا استفاده از مواد حاجب براي آزمايشات پزشكي قطع شود.
۲- در صورت بروز علائم اسيدوز لاكتيك( اسهال، درد، كرامپ‌هاي عضلاني، تنفس كوتاه و سريع، خستگي، ضعف و خواب آلودگي و يا استفراغ سريعاً به پزشك مراجعه شود.

مقدار مصرف متفورمين

دارو به ميزان ۵۰۰ ميلي‌گرم هر ۸ ساعت يا ۸۵۰ ميلي گرم هر ۱۲ ساعت همراه يا بعد از غذا مصرف مي‌شود.

اشكال دارويي متفورمين

Tablet:۵۰۰ mg
F.C. Tablets: ۵۰۰ mg

موارد استفاده ايمي پنم

ايمي‌پنم جهت درمان عفونت‌هايي مثل عفونت‌هاي افراد مبتلا به نقص ايمني)همراه با نوتروپني)، عفونت‌هاي داخل شكمي، عفونت‌هاي استخوان و مفاصل، عفونت‌هاي پوست و بافت نرم، عفونت‌هاي مجاري ادراري و صفراوي، پنوموني(ذات‌الريه) اكتسابي بيمارستاني و سپتي سمي كاربرد دارد. همچنين ممكن است از آن در درمان گوناره آ و به عنوان پروفيلاكسي در عفونت‌هاي ناشي از جراحي استفاده شود.

مكانيسم اثر ايمي پنم

سيلاستاتين به عنوان مهار كننده آنزيم دهيدروپپتيدازI در كليه، باعث مهار متابوليسمك ليويايمي‌پنم و توليد متابوليت‌هاي نفروتوكسيك و غير فعال مي‌شود. اين دارو فاقد فعاليت آنتي‌باكتريال بوده و تاثيري بر اثرات آنتي‌باكتريال ايمي‌پنم ندارد.
.

عوارض جانبي ايمي پنم

اين دارو هميشه همراه با مهاركننده آنزيمي سيلاستاتين تجويز مي‌شود. عوارض جانبي ناشي از تركيب اين دو دارو همانند عوارض ناشي از ديگر بتالاكتام‌ها مي‌باشد. واكنش‌هاي افزايش حساسيت مثل راش‌هاي پوستي، كهير، ائوزينوفيلي، تب و ندرتاً آنافيلاكسي مي‌توانند رخ دهند. آثار گوارشي مثل حالت تهوع و استفراغ، اسهال، بي رنگ شدن دندان‌ها و زبان و تغيير در حس چشايي مي‌توانند ايجاد شوند. مواردي از افزايش در مقادير آنزيم‌هاي كبدي و اختلال در پارامترهاي خوني مشاهده شده است. پس از تزريق، واكنش‌هاي موضعي مثل درد و يا ترومبوفلبيت مي‌توانند رخ دهند. پس از مصرف دارو، تشنج نيز ممكن است رخ بدهد. مخصوصاً در بيماران داراي سابقه ضايعه سيستم عصبي مركزي و يا عملكرد ضعيف كليوي. اما گاهي هم در افرادي كه فاقد فاكتورهاي مستعد بوده‌اند و با دوزهاي توصيه شده تشنج رخ داده است. در كودكان تغيير رنگ در ادرار به سمت قرمز كه ضرري هم ندارد مشاهده شده است.
پيشگيري از عوارض جانبي: ايمي‌پنم -سيلاستاتين را نبايد در بيماراني كه به آن حساسيت دارند تجويز كرد و در مورد بيماران حساس به پني سيلين، سفالوسپورين‌ها و ديگر بتالاكتام‌ها به علت وجود احتمال بروز واكنش‌هاي افزايش حساسيت متقاطع، تجويز اين دارو بايد با احتياط صورت گيرد. در بيماران مبتلا به اختلالات كليوي بايد با احتياط تجويز شود و دوز تجويزي به طور متناسب كاهش يابد. در بيماران مبتلا به اختلالات سيستم عصبي مركزي مثل صرع مراقبت ويژه مورد نياز است.

تداخل دارويي ايمي پنم

در صورت مصرف همزمان اين دارو با گانسيكلووير، منجر به بروز بيماري صرع مي‌شود.

مقدار مصرف ايمي پنم

ايمي پنم به صورت انفوزيون داخل وريدي يا تزريق داخل عضلاني عميق مصرف مي‌شود. هنگام تجويز داخل وريدي، دوزهاي ۲۵۰ يا ۵۰۰ ميلي‌گرمي طي ۲۰ تا ۳۰ دقيقه به صورت انفوزيون داده مي‌شود و دوزهاي ۷۵۰ ميلي‌گرمي تا يك گرمي طي ۴۰ تا ۶۰ دقيقه انفوزيون مي‌شود. دوز معمول داخل وريدي در بالغين و در كودكان بالاي ۴۰ كيلوگرم يك تا دو گرم در روز در چند نوبت و هر ۶ تا ۸ ساعت ايت كه به شدت عفونت بستگي دارد و در عفونت‌هاي تهديد كننده، دوزهايي تا حداكثر ۴ گرم تجويز مي‌شود.
در مورد كودكان ۳ ماهه و يا بزرگتر و با وزن كمتر از ۴۰ كيلوگرم هر ۶ ساعت دوز ۱۵ تا ۲۰ ميلي گرم به صورت انفوزيون داخل وريدي تجويز مي‌شود و دوز كلي روزانه نبايد از ۲ گرم تجاوز كند. در كودكان مبتلا به عفونت متوسطدوزهاي بالاتري تا حد ۴ گرم در روز داده مي‌شود و در كودكان بزرگتر و مبتلا به سيستيك فيبروزيز دوزهايي تا حد۹۰ ميلي‌گرم به صورت روزانه داده مي‌شود. در مورد نوزادان كمتر از ۳ ماه دوزهاي زير تجويز مي شود: از ۴ هفته تا ۳ ماه ۲۵ ميلي‌گرم هر ۶ ساعت، از يك تا ۴ هفته۲۵ ميلي‌گرم هر ۸ساعت و زير يك هفتگي ۲۵ ميلي‌گرم هر ۱۲ ساعت تجويز مي‌شود.
جهت پروفيلاكسي عفونت‌هاي جراحي، ايمي‌پنم با دوز يك گرم به صورت داخل وريدي در زمان ايجاد بيهوشي داده مي‌شود كه با يك گرم ديگر از اين دارو در ۳ ساعت بعد پيگيري مي‌شود و دوزهاي اضافي ۵۰۰ ميلي‌گرمي ۸ و ۱۶ ساعت بعد در صورت لزوم به كار مي‌روند. در بالغين مبتلا به عفونت‌هاي ملايم تا متوسط ايمي‌پنم در دوزهاي ۵۰۰ يا ۷۵۰ ميلي‌گرمي هر ۱۲ ساعت به صورت داخل عضلاني تجويز مي‌شود.

موارد استفاده سوماتروپين

سوماتروپين در درمان كوتاه قدي ناشي از كمبود هورمون رشد از جمله در كوتاه قدي در سندروم ترنر به كار مي‌رود.

مكانيسم اثر سوماتروپين

هورمون رشد يكي از هورمون‌هاي هيپوفيز قدامي مي‌باشد.

فارماكوكينتيك سوماتروپين

نيمه عمر مصرف دارو به دنبال تزريق داخل وريدي ۳۰-۲۰ دقيقه و پس از تزريق داخل عضلاني يا زيرجلدي حدود ۵-۳ ساعت است. طول اثر دارو ۴۸-۱۲ ساعت است. متابوليسم دارو كبدي و دفع آن از طريق صفرا مي‌باشد.

موارد منع مصرف سوماتروپين

در هيپوتروئيديسم درمان نشده يا تومورهاي بدخيم، سوماتروپين خصوصاً تومور داخل جمجمه‌اي كه به طور فعال در ۱۲ ماه گذشته رشد كرده باشد، نبايد مصرف شود.

هشدارها سوماتروپين

۱. مصرف دارو تنها در بيماران با اپي فيز باز مجاز مي‌باشد.
۲. در افراد مبتلا به ديابت ممكن است تنظيم مقدار مصرف داروي ضد ديابت لازم باشد.

عوارض جانبي سوماتروپين

تشكيل آنتي‌بادي، واكنش‌هاي موضعي آلرژيك، درد و تورم در ناحيه تزريق و افزايش خوش‌خيم فشار داخل جمجمه‌اي از عوارض جانبي مصرف اين دارو هستند.

تداخل دارويي سوماتروپين

استفاده همزمان مقادير زياد استروئيدهاي آنابوليك، آندروژن‌ها، استروژن‌ها و هورمون‌هاي تيروئيد با اين دارو باعث تسريع بسته شدن اپي فيزها مي‌شود. مصرف طولاني مدت مقادير درمان كورتيكوتروپين(ACTH) و مقادير بالاي خوراكي كورتيكواستروئيدها، باعث مهار پاسخ به هورمون رشد مي‌شود.

نكات قابل توصيه سوماتروپين

۱. قبل از به كار بردن اين فرآورده بايد حساسيت به هورمون رشد و مصرف همزمان ساير داروها خصوصاً كورتيكواستروئيدها و كورتيكوتروپين را در نظر گرفت.
۲. دارو بايد به مقدار مناسب تجويز شده و ميزان رشد به طور منظم توسط پزشك تعيين شود.
۳. در صورتي كه درمان با شكست مواجه شود، سوماتروپين آزمون‌هاي سرولوژيك براي تعيين ميزان پادتن برعليه هورمون رشد انجام شود.
۴. سن استخوان طي درمان بايد هر سال تعيين شود.
۵. بررسي عملكرد تيروئيد و ارزيابي بروز ضايعات داخل جمجمه‌اي لازم مي‌باشد.
۶. تزريق داخل عضلاني دارو بسيار دردناك مي‌باشد.

اشكال دارويي سوماتروپين

For Injection: ۴ IU
For Injection: ۱۲ IU

موارد استفاده آلبومين

محلول‌هاي حاوي آلبومين در درمان فوري كاهش حجم خون همراه يا بدون شوك، كاهش پروتئين خون و به عنوان داروي كمكي براي رقيق نمودن خون در اعمال جراحي مصرف مي‌شود. محلول غليظ آلبومين به صورت كمكي در درمان بيماران تحت همودياليز و نارسايي حاد كبدي و افزايش بيلي‌روبين خون در نوزادان كاربرد دارد.

مكانيسم اثر آلبومين

آلبومين يك تنظيم كننده مهم حجم خون در گردش است و ۸۰-۷۰ درصد فشار انكوتيك كلوئيد پلاسما را ايجاد مي‌كند.

فارماكوكينتيك آلبومين

نيمه عمر دفع دارو ۲۰-۱۵ روز است. رقيق شدن خون ناشي از مصرف اين فرآورده طي چند دقيقه بروز مي‌كند. طول اثر دارو به حجم اوليه خون بستگي دارد. اگر حجم خون كاهش يافته باشد، افزايش حجم به مدت چند ساعت باقي مي‌ماند. در بيماراني كه حجم خون آنها طبيعي است، اثر دارو به مدت كمتري باقي خواهد ماند. آلبومين در سرتاسر آب خارج سلولي توزيع مي‌شود. بيش از ۶۰% آن در بخش مايع خارج سلولي قرار مي‌گيرد.

موارد منع مصرف آلبومين

اين دارو در افراد مبتلا به كم خوني شديد، نارسايي قلبي، افزايش حجم خون و خيز ريوي نبايد مصرف شود.

عوارض جانبي آلبومين

نارسايي احتقاني قلب، كاهش قابليت انقباضي عضله قلب، خيز ريوي و احتباس آب و املاح از عوارض مصرف اين دارو هستند.

تداخل دارويي آلبومين

هيچ گونه تداخل قابل توجهي با داروها ندارد

نكات قابل توصيه آلبومين

۱- محلول‌هاي حاوي آلبومين را مي توان بدون در نظر گرفتن گروه خوني، به بيماران تزريق نمود.
۲- محلول‌ حاوي آلبومين را مي توان بدون رقيق نمودن يا پس از رقيق كردن با محلول تزريقي كلرور سديم ۰/۹ درصد يا محلول تزريقي دكستروز ۵ درصد مصرف كرد. نبايد از آب استريل براي تزريق براي اين منظور استفاده نمود، زيرا منجر به كاهش متعاقب در اسمولاريته و در نتيجه افزايش بروز خطر هموليز كشنده و نارسائي حاد كليوي مي‌شود.

اشكال دارويي آلبومين

Infusion : ۵%
Infusion : ۲۰% ( ۵۰ ml)

موارد استفاده آموكسي سيلين

اين دارو در درمان عفونت‌هاي مجاري ادرار، عفونت‌هاي گوش مياني، سينوزيت، برونشيت مزمن، سالمونلوز مهاجم، مننژيت متگوكوكي، ريشه‌كني هليكوباكترپيلوري و پيشگيري از آندوكارديت و همچنين به عنوان داروي كمكي در درمان مننژيت ليستريايي و سوزاك كاربرد دارد. آموكسي سيلين به علاوه، اين دارو در درمان تب تيفوئيدي و نيز در پيشگيري از عفونت دندان نيز مصرف مي‌شود.

فارماكوكينتيك آموكسي سيلين

۹۰ -۷۵درصد از دارو از طريق خوراكي جذب مي‌شود و پس از ۲-۱ ساعت غلظت سرمي دارو به اوج مي‌رسد. نيمه عمر دارو ۱/۵-۱ ساعت است كه در صورت بروز مشكل كليوي ممكن است تا ۱۲ ساعت افزايش يابد. ۷۰-۶۵ در صد دارو به صورت تغيير نيافته از طريق كليه دفع مي‌شود.

موارد منع مصرف آموكسي سيلين

در صورت وجود سابقه آلرژيك به پني سيلين‌ها نبايد مصرف شود.

هشدارها آموكسي سيلين

اين دارو در بيماران داراي سابقه حساسيت يا مبتلا به مشكل كليوي، تب گلاندولار، لوسمي لنفاتيك مزمن و سابقه بيماري‌هاي گوارشي به ويژه كوليت وابسته به آنتي بيوتيك، بايد با احتياط فراوان تجويز شود.

عوارض جانبي آموكسي سيلين

واكنشهاي حساسيتي شامل كهير، تب، درد مفاصل، آنژيوادم، شوك آنافيلاكتيك از عوارض مصرف اين دارو هستند.

تداخل دارويي آموكسي سيلين

مصرف همزمان آموكسي سيلين با داروهاي خوراكي جلوگيري كننده از بارداري حاوي استروژن ممكن است اثر اين داروها را كاهش دهد و منجر به بارداري ناخواسته شود. مصرف همزمان پني‌سيلين‌ها با متوتركسات منجر به كاهش كليرانس متوتركسات و در نتيجه مسموميت با اين دارو مي‌شود.

نكات قابل توصيه آموكسي سيلين

۱-آموكسي سيلين را مي‌توان با معده خالي يا پر مصرف كرد.
۲-در بيماران مبتلا به مشكل كليوي به كاهش مقدار مصرف دارو نيازي نيست، مگر اين كه مشكل كليه شديد باشد.
۳-در صورت بروز اسهال، بدون مشورت با پزشك از مصرف هر گونه داروي ضد اسهال خودداري كرد.
۴-در هنگام مصرف آموكسي سيلين از ساير روش‌هاي جلوگيري از بارداري نيز بايد استفاده نمود.
۵-در صورتي كه يك نوبت مصرف دارو فراموش شود، به محض به ياد آوردن آن نوبت بايد مصرف شود، ولي اگر تقريباً زمان مصرف نوبت بعدي فرا رسيده باشد، از مصرف آن نوبت خودداري كرده و مقدار مصرف بعدي نيز نبايد دو برابر شود.

مقدار مصرف آموكسي سيلين

بزرگسالان : مقدارمصرف اين دارو ۲۵۰ ميلي گرم هر۸ ساعت مي باشد كه در عفونت‌هاي شديد اين مقدار دو برابر مي‌شود. در درمان عفونت‌هاي چركزاي شديد يا عود كننده تنفسي، اين دارو به مقدار ۳ گرم هر ۱۲ ساعت مصرف مي‌شود. در درمان‌هاي كوتاه مدت براي آبسه دندان ۳ گرم مصرف مي‌شود كه در صورت نياز ۸ ساعت بعد تكرار مي‌شود. براي درمان عفونت‌هاي مجاري ادرار، مقدار مصرف آموكسي سيلين ۳ گرم است كه در صورت نياز ۱۰-۱۲ ساعت بعد تكرار مي‌شود. در درمان سوزاك مقدار مصرف اين دارو ۳ گرم در يك نوبت همراه با يك گرم پروبنسيد مي‌باشد.
كودكان : مقدار مصرف اين دارو در كودكان با سن تا ۱۰ سال ۱۲۵ ميلي‌گرم هر ۸ ساعت مي‌باشد كه در عفونت‌هاي شديد دو برابر افزايش مي‌يابد. اين دارو در درمان عفونت گوش مياني در كودكان با سن ۱۰-۳ سال به مقدار ۷۵۰ ميلي گرم دو بار در روز مصرف مي‌شود.

اشكال دارويي آموكسي سيلين

Capsule : ۲۵۰mg
Capsule : ۵۰۰mg
For Oral Suspension : ۱۲۵mg/۵ml
For Oral Suspension : ۲۵۰mg/ml
Chewable Tablet : ۲۵۰ mg ( as ۳ H۲O)
Coated Tablet : ۵۰۰mg ( as ۳ H۲O)